جنس مناسب برای تجهیزات زنبورداری

از عوامل مهم سلامت عسل، جنس استفاده شده در تجهیزات برداشت و فرآوری عسل است. همانگونه که همه اهل فن میدانند، عسل ماده ای اسیدی بوده بگونه ای که PH آن بطور متوسط از 3.4 تا 5.5 می باشد. این میزان اسیدی این هشدار را میدهد که ضمن دقت در مواجهه با عسل بعنوان یک ماده غذایی گران قیمت، مواظب مقوله خورندگی و تغییر کیفیت آن  نیز باشیم.  

تحقیقات نشان میدهند جنس مناسب تجهیزات عسل می تواند استیل، آلومینیم و یا گالوانیزه باشد.  

استفاده از پوشش گالوانیزه نیاز به توضیح دارد چرا که اقلام موجود در بازار اکثرا مناسب استفاده در صنعت غذایی نیستند. بعنوان مثال توری های موجود بازار چون اصطلاحا اوریجینال نیستند، و صرفا از ورق های گالوانیزه با برش تولید شده اند، در محل های برش دیگر دارای پوشش گالوانیزه نبوده و عملا در خط برش ها که بیش از 50 درصد سطح توری را تشکیل میدهند،  با آهن معمولی و به تبع آن خوردگی قابل توجه مواجه هستیم.  

آنچه که از گالوانیزه مورد انتظار هست، گالوانیزه گرم کل سطح درگیر با عسل است. آیا تجهیزات غالب مورد استفاده از این شرایط تبعیت میکنند؟!

موضوعی که درباره تجهیزات استفاده شده در حد بحران وجود دارد و واقعا موضوعی قابل تامل است، عدم تناسب جنس تجهیزات با شرایط عسل است. به عنوان مثال اکستراکتورهای غالب بازار کشور، که متاسفانه اکثرا توسط اتحادیه ها و تعاونی ها هم پخش میشوند، بهیچ عنوان حداقلهای یک تجهیز صنعت غذایی را ندارند بگونه ای که از بیشتر آنها از جنس فولاد ساختمانی با پوشش رنگ ساختمانی ساخته شده اند. البته برای خالی نبودن عریضه بشکه خارجی را گاهی از استیل انتحاب میکنند که بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. افزونه های رنگ های استفاده شده بقدری خظرناک و سمی هستند که به نظر فولاد بدون پوشش ضررش از این رنگها کمتر است. بدون هیچ اغراقی این رنگها در طول زمان به خورد مردم داده شده و این وسط معلوم نیست چه کسی باید جوابگوی این موضوع بدیهی باشد؟ آیا اینکه ما بطور دانسته، ماده ای که قرار است ضد سرطان باشد، مسموم کرده و به مشتری عرضه میکنیم رفتاری قابل قبول است؟ مگر هزینه ارائه تجهیرات مناسب چقدر است که نه تولید کننده به آن می پردازد و نه زنبوردار حاضر به هزینه است. مگر هزینه یک اکستراکور با مواد سالم از قیمت 10-15 کیلو عسل طبیعی بیشتر است؟ از همه اهل فن تقاصای ورود به این مقوله را داشته امید است حساسیت های لازم را در مواضع ضروری بکار بگیریم.